Gryficki modernistyczny kościół pw. Najświętszego Serca Pana Jezusa jest miejscem, w którym do miasta wracała liturgia katolicka po kilkuset latach przerwy spowodowanej pojawieniem się protestantyzmu.

Starszym od kościoła świadkiem tej historii jest stojąca obok neogotycka willa z pocz. XX w. To tutaj – w jej murach zapewne – odbyła się pierwsza od wieków katolicka msza w mieście (13 maja 1912 roku). Dziś willa pełni funkcję plebanii i stanowi część kompleksu kościoła, jest połączona przejściem z zakrystią. Proboszcz powiedział nam, że willę kupiono na potrzeby Kościoła. Ciekawe, czy jej właściciel również był katolikiem, sam być może zaoferował swoją posiadłość – która zresztą nawet dziś prezentuje się okazale.

Neogotycka willa – plebania

Neogotycka willa została wpisana do rejestru zabytków z dniem 15 lipca 2011 r. Wybudowana na początku XX w. i rozbudowana z czasem, m.in. w okresie międzywojennym dostawiono piec centralnego ogrzewania w piwnicy, który istnieje do tej pory.

Stara kaplica

Jeszcze nim powstał kościół nabożeństwa przeniesiono do wybudowanego w podwórku podłużnego budynku, gdzie dotąd są świetlice parafialne – możemy go określić jako stara kaplica, w której znajdują się witraże i – krypta, w której w 1936 roku pochowany został proboszcz parafii katolickiej Edmind Wende – budowniczy kościoła, zmarły w wieku 35 lat.

W oknach znajdują się witraże projektu H. Hammera i wykonane przez L. Ritzingera ze Szczecina (tego samego, który wykonał witraże w kościele).

Kościół modernistyczny pw. Najświętszego Serca Pana Jezusa w Gryficach

I w końcu dochodzimy do głównego obiektu całego zespołu. Bardzo charakterystyczny modernistyczny kościół o wyraźnych cechach modernistycznych, wybudowany w roku 1932 na potrzeby tutejszej ludności katolickiej (kamień węgielny wmurowano w 1930 r.), która dotąd dojeżdżała do parafii w Koszalinie, a później w Kołobrzegu. Projekt kościoła wykonał J. Daniel, brat proboszcza ze Święciechowa. Zanim powstał kościół, już wcześniej odprawiano msze m.in. w wynajętych salach. Teren, na którym postawiono kościół, należał do parafii od 1914 roku. Pierwszymi duchownymi byli franciszkanie – proboszcz o. Zacheusz Grelich i o. Pyżalski (wikary). Wśród parafian było wielu polskich robotników.